Ψυχολογία

Είναι πιο δύσκολο για τους άνδρες να επιλέξουν να επισκεφθούν έναν ψυχολόγο λόγω των κοινωνικοπολιτισμικών εμποδίων που συνδέονται με τα παραδοσιακά πρότυπα ανδρισμού. Αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύονται να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους και να μοιραστούν τα προβλήματά τους, επειδή η κοινωνία απαιτεί από αυτούς να είναι δυνατοί, με αυτοπεποίθηση, συναισθηματικά συγκρατημένοι και αυτοελεγχόμενοι.

Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες που ακολουθούν την παραδοσιακή ιδεολογία μπορεί να αισθάνονται ένοχοι και ανεπαρκείς αν υποφέρουν από κατάθλιψη. Και γενικά έχουν πιο αρνητική στάση απέναντι στην ψυχολογική βοήθεια.

Ορίστε σαφώς το πρόβλημα που θέλετε να λύσετε με την ψυχοθεραπεία και ρωτήστε τον ψυχολόγο αν έχει δουλέψει με παρόμοια αιτήματα. Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβετε πόση εμπειρία έχει ο ψυχολόγος και πόσο μπορεί να σας βοηθήσει.

Μια άλλη χρήσιμη ερώτηση είναι το πόσο ενεργός είναι ο ψυχολόγος κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα σας δώσει μια ιδέα για το πώς λειτουργεί ο ψυχολόγος και ποια θα είναι η δυναμική της σχέσης σας μαζί του. Για παράδειγμα, αν σας είναι δύσκολο να αρχίσετε να μιλάτε αμέσως ειλικρινά για τα προβλήματά σας με έναν άγνωστο, ένας ψυχολόγος που είναι πιο ενεργός κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, δηλαδή κάνει πολλές ερωτήσεις και μιλάει συχνά.

Σελίδες: 1 2

Θέλετε να ζητήσετε από κάποιον να βγείτε ραντεβού; Προτείνετε μια ταινία τρόμου. Εμείς οι άνθρωποι συχνά παρερμηνεύουμε τα σήματα του σώματος. Στην κοινωνική ψυχολογία, αυτό ονομάζεται σφάλμα απόδοσης διέγερσης. Για παράδειγμα, οι καρδιακοί μας παλμοί αυξάνονται όταν αισθανόμαστε άγχος, αλλά και όταν είμαστε ευχάριστα διεγερμένοι.

Οι ψυχολόγοι διεξήγαγαν πειράματα για να εξετάσουν αν ο φόβος επηρεάζει τα συναισθήματα ενδιαφέροντος για κάποιον. Διαπίστωσαν ότι αν και δεν είναι δυνατόν να εισαχθούν συναισθήματα με αυτή τη μέθοδο, είναι δυνατόν να ενισχυθούν με αυτόν τον τρόπο προϋπάρχοντα συναισθήματα. Ο λόγος μπορεί να είναι ότι οι άνθρωποι βιώνουν διέγερση από άγνωστη πηγή και προσπαθούν να την εξηγήσουν με το πλαίσιο της κατάστασης.

Αν θέλετε να λάβετε κάτι από κάποιον, πρέπει πρώτα να δώσετε κάτι εσείς οι ίδιοι. Σύμφωνα με την αρχή της αμοιβαίας ανταλλαγής, νιώθουμε ότι χρωστάμε σε όσους έχουν κάνει κάτι καλό για εμάς μέχρι να τους το ανταποδώσουμε με μια αμοιβαία χάρη. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις χρησιμοποιούν εδώ και πολύ καιρό αυτή την αρχή για να αυξήσουν τις δωρεές. Κάποιος λαμβάνει ένα δώρο (μπορεί να είναι κάτι τόσο ταπεινό όσο ένα στυλό) και αισθάνεται υποχρεωμένος να δωρίσει περισσότερα. Αυτό συμβάλλει στην αύξηση των δωρεών κατά σχεδόν 75%.

Ωστόσο, η προσέγγιση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εξωγενείς ανταμοιβές, αντίθετα, μειώνουν την πιθανότητα δωρεάς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ανταμοιβές υπονομεύουν τις εσωτερικές αλτρουιστικές επιθυμίες: αισθάνεστε ότι ανταμείβεστε με κάποιο τρόπο για τη δωρεά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Επίσης, σας κάνει να φαίνεστε γενναιόδωρος στα μάτια των άλλων.

Σελίδες: 1 2

Στο βιβλίο “Πόσο πολύ το θέλεις; The Psychology of Mind over Body”, ο αθλητικός δημοσιογράφος Mat Fitzgerald αφηγείται την ιστορία της απίστευτης νίκης του Κενυάτη δρομέα Sammy Wanjiru.

Το 2010, ένας άνδρας μπήκε στον μαραθώνιο του Σικάγο σε άθλια κατάσταση. Νωρίτερα μέσα στη χρονιά είχε στραμπουλήξει το γόνατό του, λίγο αργότερα υπέστη τραυματισμό στη μέση και λίγο πριν από τον αγώνα είχε μια εντερική λοίμωξη. Επιπλέον, από την περσινή του Ολυμπιακή νίκη είχε προπονηθεί άσχημα, έκανε κατάχρηση αλκοόλ και είχε πάρει τέσσερα κιλά.

Ο Σάμι έμεινε πίσω από τον κύριο ανταγωνιστή του, τον Αιθίοπα Tsegaye Kebede. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Wanjiru έχασε επανειλημμένα την ελπίδα του και έμεινε πίσω, αλλά στη συνέχεια είδε ότι ο Kebede έκοβε ταχύτητα και, ενθαρρυμένος, προσπάθησε να τον προσπεράσει ξανά. Τελικά, κατάφερε να προσπεράσει τον βασικό του αντίπαλο και να πάρει τη νίκη, ξεπερνώντας τον κατά 19 δευτερόλεπτα.

Αναλύοντας αυτή την περίπτωση, ο Fitzgerald σημειώνει ότι ο Wanjiru ήταν κατώτερος από τον Kebede σε όλα τα σημεία εκτός από ένα – την ψυχική αντοχή. Και ήταν αυτή η ψυχική ανθεκτικότητα που τον βοήθησε να πετύχει το ακατόρθωτο.

Σελίδες: 1 2

Μέχρι την ηλικία των 2-3 ετών, τα παιδιά τρώνε σχεδόν τα πάντα. Ο γιος μου έτρωγε με ευχαρίστηση πουρέ μπρόκολου χωρίς αλάτι ή άλλα πρόσθετα. Τώρα, όμως, παθαίνει υστερία στη λέξη “λάχανο”. Ως παιδί δεν μπορούσα να αντέξω το συκώτι και η φίλη μου δεν έτρωγε ντομάτες. Η διατροφική ψυχολογία μπορεί να απαντήσει γιατί συμβαίνει αυτό.

Όλοι έχουν μια λίστα με τρόφιμα που αντιπαθούσαν ως παιδιά και τώρα τους αρέσουν. Αλλά η μυρωδιά του συκωτιού εξακολουθεί να μου προκαλεί ναυτία, και μερικοί από τους φίλους μου δεν καταλαβαίνουν πώς μπορούν να τρώνε δαμάσκηνα. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο στομάχι, αλλά στο κεφάλι. Πώς μπορείτε να κάνετε φίλους με φαγητά που δεν σας αρέσουν; Η ψυχολόγος Elizabeth Phillips διερευνά την ψυχολογία του φαγητού. Προτείνει πώς να αντιμετωπίσουμε τις αντιπάθειες σε τροφές στις οποίες έχουμε δυσανεξία από την παιδική μας ηλικία. αποδεικνύεται ότι οι έμφυτες γευστικές μας προτιμήσεις παίζουν ασήμαντο ρόλο στις επιλογές των τροφίμων μας. Από τη γέννησή μας είμαστε προγραμματισμένοι να επιθυμούμε το γλυκό και να απορρίπτουμε το ξινό και το πικρό. Οι γευστικές προτιμήσεις μπορούν να εξηγηθούν με εξελικτικούς όρους. Τα γλυκά τρόφιμα αποτελούν καλή πηγή θρεπτικών συστατικών, οπότε τείνουμε να τα επιλέγουμε. Για παράδειγμα, τα ώριμα φρούτα είναι συνήθως ασφαλή και πλούσια σε βιταμίνες. Τα δηλητηριώδη φυτά, από την άλλη πλευρά, είναι σχεδόν πάντα πικρά, έτσι ώστε να

Απορρίπτουμε αυτή τη γεύση σε γενετικό επίπεδο. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί κάποιοι άνθρωποι αντιπαθούν τόσο πολύ τα λαχανικά. Τα βρέφη δείχνουν μια στάση απέναντι στο γλυκό και το πικρό από τις πρώτες μέρες της ζωής τους, ενώ η αντίδραση στο αλμυρό αναπτύσσεται κάπως αργότερα.

Σελίδες: 1 2

Σκεφτείτε την αιτία της επαγγελματικής εξουθένωσης. Οι άνθρωποι εξαντλούνται εξαιτίας τριών παραγόντων.

Υπερφόρτωση: όταν εργάζονται υπερβολικά σκληρά παρά το γεγονός ότι είναι κουρασμένοι.
Από την έλλειψη ανάπτυξης: όταν δεν αξιοποιούν τις δυνατότητές τους.
Από την αδιαφορία: όταν δεν λαμβάνουν ανατροφοδότηση και δεν αισθάνονται τη συμβολή τους.
Μόλις κατανοήσετε την αιτία, γίνεται πιο εύκολο να την αντιμετωπίσετε.

Προσπαθήστε να δομήσετε τη μέρα σας έτσι ώστε να μεταβαίνετε από τη μία ροή εργασίας στην άλλη, αντί να κάνετε multitasking. Κάντε μια στενή εργασία για λίγο και μετά μια άλλη για λίγο, αντί να προσπαθείτε να αλλάζετε γρήγορα μεταξύ τους. Όταν κάνουμε multitasking, κουραζόμαστε πολύ και δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε.

Αν ασχολείστε με σύνθετες εργασίες που δεν έχουν γνωστή λύση, προσπαθήστε να τις αντιμετωπίσετε ως έλεγχο υποθέσεων. Είστε σε θέση να προετοιμαστείτε, αλλά δεν μπορείτε να προβλέψετε 100% το αποτέλεσμα. Είτε η υπόθεση επιβεβαιωθεί είτε διαψευστεί, είναι ένα πολύτιμο αποτέλεσμα που σας φέρνει πιο κοντά στη λύση.

Προσπαθήστε να αμφισβητήσετε την παραδοχή ότι πρέπει να τα κάνετε όλα τέλεια όλη την ώρα. Φανταστείτε ότι εκτελείτε μια εργασία ατελώς. Τι θα συνέβαινε; Ποιες θα ήταν οι συνέπειες; Πόσο τρομερές θα ήταν; Πόσο ρεαλιστικές είναι; Συχνά αρκεί να κάνετε κάτι καλά ή ακόμα και μέτρια – και ο κόσμος ακόμα δεν θα καταρρεύσει.

Σελίδες: 1 2